Evasión ou derrota,
fúmandome un peta
nesta tarde de xoves,
recorrindo á ilegalidade
porque xa non hai saídas,
non fica nada de espranza
entre o rueiro da cidade,
non queda nada en pé
entre estas paredes.
So desolacións,
so mortos ás miñas costas,
o futuro sempre vaise
e semella non querer voltar,
achegarse á miña beira,
sentilos seus aloumiños,
sempre se vai,
entre as sirenas e coches de policía,
e fico coma sempre abandonado,
sostendo un peta nos beizos,
recurrindo a ilegalidades,
pois xa nada queda en pé,
non hai espranzas nesta cidade.
No hay comentarios:
Publicar un comentario