jueves, 27 de diciembre de 2012

puntos cardinais


Non hai espazo para máis denuncia,
estamos todos en folga,
as políticas irreais para un mundo real,
o desprezo cotiá á intelixencia da cidadá,
o descaro co que nos manipula,
inda que hai quen o sabe e dalle o mesmo,
adícase a seren aparellos dun goberno
que fai tempo que perdeu o norte,
o norte e os demais puntos cardinais.

domingo, 16 de diciembre de 2012

Golfo pérsico


Carreteiras secundarias
que cruzan o deserto,
atrás, os pozos petrolíferos que destrozan o Golfo Pérsico, coas súas marismas,

o fume das torres,
o lume que xorde da terra,
a arcilla pegada aos pés
dime que estou moi lonxe,
non pertenzo a iste mundo,
e iso nótase ben,
non entendo que iso que está
diante dos meus ollos
é a razón de tantas guerras,
de tantos intereses económicos,
a zona fica tranquila
pero non será para sempre,
Rusia, Europa e EEUU
ameazan con sancións
a un Estado Islámico
que quedou obsoleto
dende o intre que naceu,
iles sábeno pero escúdanse
na lei do medo,
rodéanse de milleiros de militares
e dun Deus vingativo
que a istas alturas sei con seguridade
que non existe,
é un xeito máis de ter baixo control
á poboación,
de controlalo seu pensamento,
en occidente usan os medios de comunicación, son dúas formas de facelas cousas,
e a paz semella moi feble,
sei que toda ista tensión calma
rematará por quebrar,
e a loita pola liberdade
fundirase cos intereses estranxeiros,
racharán coa paz e a tranquilidade,
a vida entre petróleo e palmeiras
convertirase nun inferno,
un inferno no que perecerá
un obsoleto goberno cun Deus
que sei con seguridade que non existe. 

crónica oficial


Se llevarán mi razón,
me quedaré sentado otra noche
en el balcón,
sintiendo el calor contaminado
de la ciudad sin nombre,
escribiendo por inercia
todo lo que se me pasa por la cabeza,
esa rubia que se va para casa,
ese borracho que grita algún nombre,
pero que no se puede distinguir,
ese trabajador del servicio de limpieza
que maldice su suerte.
Yo escribo desde el balcón,
con la inercia de los días perdidos,
sin nada que hacer, lejos de todo,
en esta noche que es crónica oficial
de una vida entera.

Gritó revolución


Gritó revolución,
la gente giró la cabeza,
la policía le pidió la documentación,
lo llevaron a comisaría,
mientras las banderas se ensuciaban
en cada balcón,
un golpe asesino y certero
a una libertad corrompida,
vapuleada por unos políticos
muy preocupados por el grosor
de sus cuentas bancarias,
la triste realidad de un mundo
que camina inexorable a la destrucción,
y yo soy testigo de ello en esta calle,
asisto perplejo a un capítulo más
de una novela a la que se le conoce el final,
pierde su tensión dramática,
y todo sigue igual en la calle,
con la libertad golpeada alejándose
entre las sirenas de un coche de policía.  

Capitalistas


Un sono eterno,
camiños de poesía
cara un pobo con mar,
lonxe da ruindade do FMI,
dos organismos internacionais,
das chantaxes que cruzan libres
as fronteiras,
imposicións dende Washington
de medidas de libre mercado,
as denuncias silenciadas
polos financiados medios de comunicación,
niste país non hai liberdade,
so vento que agarima os cabelos,
nun pobo deitado ao mar,
nunha realidade con caducidade,
virán logo os capitalistas,
construirán outro porto deportivo e
unhas grises vivendas de veraneo.