Un sono eterno,
camiños de poesía
cara un pobo con mar,
lonxe da ruindade do FMI,
dos organismos internacionais,
das chantaxes que cruzan libres
as fronteiras,
imposicións dende Washington
de medidas de libre mercado,
as denuncias silenciadas
polos financiados medios de
comunicación,
niste país non hai liberdade,
so vento que agarima os cabelos,
nun pobo deitado ao mar,
nunha realidade con caducidade,
virán logo os capitalistas,
construirán outro porto deportivo e
unhas grises vivendas de veraneo.
